Dag 23 jungle tocht - Dag 25 jungle tocht

Dag 23 jungle tocht

We zouden tussen 9 en half 10 in de ochtend worden opgehaald voor de drie dagen durende trektocht door de jungle. Dus vroeg opgestaan, snel ontbijten en dan maar wachten. Het werd half 10, kwart voor 10 en ze waren er nog steeds niet. Gelukkig kwam er om 10 uur een busje aangereden en een klein Thais mannetje stapte uit. Het was onze gids met de naam Arm. We maakten in de bus gelijk kennis met de andere mensen uit onze groep. Nog twee Nederlanders, twee Canadezen en twee Engelse. Het klikte onderling gelijk al goed, we raakten haast niet uitgepraat.
De eerste stop die we maakten was bij een markt om zo nodig nog toiletpapier en water te kopen.
Vervolgens moesten we nog een klein stukje met de bus om bij onze volgende bestemming aan te komen. We zijn met een bamboevlot over een rivier gevaren. Het contrast met de stad was enorm, de drukte van de stad tegenover de rust van de natuur. We zagen hagedissen, een slang en een aantal prachtige vogels. Soms gingen we door een kleine stroomversnelling, maar omdat we al nat waren (we zaten met onze billen gewoon in het water) maakten die extra spetters ook niks meer uit. We hadden zo nog uren door kunnen varen, maar helaas was het veel te snel afgelopen.
De de derde stop was bij een dorpje. Daar kregen we onze lunch. Die bestond uit rijst met piete-peuterige stukjes groenten. Justin en ik wachten nog even met eten, want ja de rest zou vast nog komen. Al gauw bleek dat we het alleen met de rijst moesten doen, gelukkig hadden we goed ontbeten. Tijdens de lunch maakten we kennis met een jongen die ons tijdens de tocht zou vergezellen. Hij moest Engels leren zodat hij zelf later ook gids kon worden, en op deze manier kon hij het van de toeristen leren.
Na de lunch begon de trektocht en het was geweldig. Het eerste stuk ging door de rijstvelden, waar een dame in prachtig gekleurde kleding naar ons stond te kijken. Justin vroeg of hij een foto van haar mocht maken, ja hoor dat mocht. Zodra de foto genomen was stak ze haar hand op, tien bath. Slimme dame. Dus we hebben netjes betaald en zijn doorgelopen.
Al snel werd de tocht zwaarder. We liepen hele stukken omhoog en naar beneden, over kleine zandpaadjes langs diepe afgronden, met hier en daar wat obstakels zoals een omgevallen boom. We moesten echt af en toe op adem komen. Na een paar uur te hebben gelopen kwamen we uit bij een grote rotspartij waarover water gleed, een soort mini waterval. We konden hier heerlijk onze voeten laten afkoelen en sommige mannen lieten zich met het water mee van de rotsen afglijden. Echt een prachtige plek om bij te komen. Maar we moesten verder. Dus de voeten werden droog gemaakt, de schoenen gingen aan en we zetten de tocht voort.
Na weer een heel stuk gelopen te hebben, kwamen we uit bij ons kamp. Het zag er echt geweldig uit. We liepen over een enorme boomstam die over het water bij een grote waterval lag. Aan de rand van het water stonden vier bamboe huisjes, waarvan er één volledig open was en dienst deed als keuken. De andere drie dienden als slaapvertrekken. Twee voor de toeristen en één voor de gidsen en de mannen die het kamp beheerden. We besloten met zijn alle in één hut te slapen, wellicht voor het gevoel van veiligheid. De hut was niets meer dan een groot vertrek van hout, waar bamboe matjes op de grond lagen met stapels dekens aan de voeteneindes en klamboes die aan het met bladeren bedekte dak waren gemonteerd. In het midden van het terrein stond een grote houten tafel en aan de rand twee kleine houten toilet gebouwtjes. De toiletten waren hurktoiletjes, waar we gelukkig inmiddels wel gewent aan waren. We hebben eerst een frisse duik gemaakt in het water onder de waterval. Ijskoud water, maar ideaal om het zweet even van ons af te spoelen en daarna bibberend een handdoek om te slaan. In het kamp waren de gidsen en de kampmannen al begonnen met ons eten. We kregen aardappels met kip in curry, en een gerecht met groenten. Oh en rijst natuurlijk. We hebben heerlijk gegeten en elkaar smakelijke verhalen verteld.
In de avond kwam gids Arm bij ons zitten met een paar bamboestokjes. Hij legde ze voor ons op de tafel neer in bepaalde patronen zodat het kleine raadseltjes werden. Het was echt erg grappig en we zijn en nog best een tijdje mee zoet geweest. Ook Justin en ik hebben er een paar opgelost, ja dat moest even gezegd worden. Na de raadsels zijn we met z'n alle nog even bij het kampvuur gaan zitten. Een mooie afsluiting van de dag.



Dag 24 Jungle tocht

We hebben vreselijk geslapen. Ik werd al na een paar uur wakker en moest vreselijk nodig naar de toilet, alleen ik durfde echt niet alleen in het donker daarheen te gaan en wilde Justin ook niet wakker maken. Achteraf bleek dat ook hij gewoon wakker had gelegen, door de vreselijk harde ondergrond die je niet in staat stelde om op je zij te gaan liggen. En het was koud. Ijskoud. Uit een soort van ellende zijn we beide met ons hoofd onder de dekens gaan liggen, zodat onze eigen adem ons nog enigzins warm hield. Het geluid van de waterval was inmiddels een soort harde en nogal aanwezige ruis geworden die er het slapen niet beter op maakte. Zodra we de eerste stralen van de zon het hutje binnen zagen glijden, zijn we eruit gegaan. Eindelijk de toilet, opluchting. We pakten koffie en keken nog eens even goed om ons heen, wat een mooie plek om wakker te worden. En ondanks het slechte slapen voelden we ons best prima.
Langzaam schoven ook andere mensen aan. Als ontbijt kregen we toast, een gekookt eitje en jam. Luxer dan we hadden verwacht. We hebben goed gegeten, want voor de rest van de dag stond er een zware wandeling op het programma. Eerst nog even opfrissen bij de waterval. Justin heeft bij de waterval zijn tandengepoetst, misschien toch wel de meest bijzondere plek om je tanden te poetsen ooit. En daarna was het tijd het kamp te verlaten. Dus waterflessen vullen, wandelschoenen aan, rugzak op en gaan.
Ook deze weg ging over kleine paadjes, over grote heuvels en door diepe dalen. Ondanks dat het echt wel zwaar was, genoten we met volle teugen van de frisse lucht van de bergen en het prachtige groene landschap om ons heen. In de middag maakten we een stop voor de lunch. Hoewel de Thaien goed kunnen koken, kregen we hier noodles uit een pakje. Wat mij betreft echt niet lekker, maar je kan maar beter eten want anders heb je niks. Na de lunch weer verder door de bergen. Misschien kwam het door de berglucht, maar Justin dacht opeens dat hij tarzan was geworden. Aan een liaan slingerde hij door de jungle. En met een sierlijk pisboogje belande hij op de grond. Geen pijn, maar wel een bloedende knie. Dus gelijk de groep eromheen om te helpen. Een pleister erop en gaan. Om een uur of vier kwamen we aan bij ons volgende kamp. We liepen een klein bergdorpje in vol met beesten. We liepen tussen de koeien, kippen, honden, katten en biggetjes door naar ons hutje. De hut stond aan de rand van het dorp, aan de rand van een afgrond waardoor we een prachtig zicht over de bergen heen hadden. Maar eerst eens even neerploffen aan tafel, het was weer een zware tocht geweest. De dorpskindertjes en hun moeders kwamen zodra we zaten, aangesnelt met bakken vol armbandjes en sjaals. Slimme zet, want door die lieve kindergezichtjes laat je je echt sneller verleiden om iets te kopen. Onder het mom van 'we moeten nog twee maanden' hebben we niks gekocht.
In de avond kregen we weer heerlijke curry's voorgeschoteld en hebben we nog lang bij het kampvuur gezeten. Wat een pracht locatie. We vielen ondanks de harde ondergrond snel in slaap.



Dag 25 Jungle tocht

Er was ons beloofd dat de haan pas tussen 5 en 6 uur 's ochtends zou gaan kraaien. Nou, deze hanen hadden duidelijk geen horloge om want om vier uur begon er een hanen concert. Van alle kanten hoorden we hanen naar elkaar kraaien. We bleven alle acht stil, maar we waren allemaal klaar wakker. Gelukkig hebben we erna nog enigzins kunnen slapen.
Nadat we ons op hebben gefrist en ons ontbijt hebben opgegeten zijn we verder gaan lopen. De laatste dag en de minst zware volgens de gids. En daar had hij inderdaad wel gelijk in. Waar we de afgelopen dagen veel hoge bergen op moesten lopen, hadden we nu kleine dalingen en veel vlakke stukken. We pauzeerden bij een prachtige waterval tussen de rotsen in. We moesten op ons blote voeten door het water om aan de overkant te komen. Het was prachtig, totdat er nog twee andere groepen bij kwamen. Toen ging het bijzondere er toch wel een beetje af, en besef je weer dat je in een land bent dat leeft van het toerisme. We liepen nog een uurtje verder kwamen bij het eindpunt aan, vanaf dit punt hoefden we niet meer te lopen. We werden met een busje opgehaald en bij een klein restaurantje gebracht voor een lunch. Na de lunch zijn we verder gaan rijden richting de olifantentocht.

De olifantentocht was helaas echt niks van wat we ons ervan voorgesteld hadden. We werden naar een platform gebracht en moesten via het hoofd van het beest naar de stoeltjes stappen. Er was geen enkele vorm van interactie en het voelde alsof we in een door machines aangestuurde achtbaan stapte. We liepen een klein rondje door een triest stukje natuur langs bungalow huisjes en een leeg zwembad dat eruit zag alsof het al jaren niet meer in gebruik was. De olifant waar wij op zaten, zat met zijn oor vast aan de olifant die voor hem liep.
Deze olifanten lopen dit kleine stukje zeker honderd keer per dag. We voelden medelijde. En we waren niet de enige die er zo over dachten. Nog vier andere uit onze groep hadden er een slecht gevoel bij gehad. Het had een mooie ervaring kunnen wezen, maar we voelden ons eigenlijk alleen maar rot dat we hiervoor betaald hadden. Aan het einde van de rit moesten we van de olifant af en direct weer weg. Plaats maken voor een nieuwe horde toeristen. Onze gids Arm vroeg of er wat mis was. Hij deelde onze mening niet, in zijn ogen was dit al jaren een gebruik en vonden de olifanten het niet erg. Kunnen we dat deze man kwalijk nemen? Ik denk het niet. Hij is hiermee opgegroeit en ziet er oprecht het kwaad niet van in.
We moesten onze teleurstelling maar weg zien te slikken en proberen de laatste momenten met deze leuke groep nog gezellig te maken. Nog even lachen en e-mailadressen uitwisselen voordat we allemaal afgezet werden bij de hotels. In ons geval werden we midden in Chiang Mai afgezet, op de plek waar we onze backpacks hadden achtergelaten.

Wij waren dakloos, we hadden van tevoren niks geregeld. Dat was alleen niet onze eerste prioriteit, eerst eten! En na het eten op zoek. We zijn echt een enorme straat vol hostels door gelopen. Maar omdat wij aan het einde van de dag aankwamen, was alles vol. Daar liepen we dan met onze zware tassen, dit hadden we nog niet eerder meegemaakt. Oh my buddha! (Dat zei gids Arm altijd!) Uiteindelijk zijn we op één van de grootste straten van Chiang Mai uitgekomen, daar zal het wel duur zijn dachten we. Maar nee hoor, het goedkoopste hostel dat we tot nu toe hadden gehad. Voor 240 bath konden we lekker slapen en ons klaarmaken voor de busreis naar Pai.