Dag 36 Krabi - Dag 38 Krabi

Dag 36 Krabi

We stonden vroeg op in Khorat, omdat we die dag een lange reis voor de boeg hadden. We zijn eerst met de bus van Khorat naar Bangkok gereden. Eerste klas wel te verstaan, en dat hield in dat we tv konden kijken en eten en drinken kregen. Wat een luxe toch. Voordat we de bus in stapten, hebben we duidelijk gemaakt dat we naar het vliegveld in Bangkok moesten. Er werd driftig ja geknikt. Maar in Bangkok aangekomen bleek dat we bij een groot busstation uit moesten stappen. I'm sorry, Bangkok airport? Ja, dan moesten we alleen nog de taxi nemen. En die taxi koste maar liefst 800 bath. Toen we bij de taxi chauffeur wegliepen, riep deze nog 500 bath achter ons aan. Nou we voelden ons al aardig in de zeik genomen, dus zo'n snelle daling van de prijs geloofden we ook niet. Wij zouden het wel goedkoper doen. En dat lukte ook, maar helaas met zo'n grote omweg dat we het eerste vliegtuig van die dag richting Krabi zouden missen. We hebben voor 13 bath de bus genomen richting een metro station, vervolgens de metro in voor 70 bath en een overstap op een tweede metro voor 80 bath. Voor 163 bath stonden wij met zijn tweeën op het vliegveld van Bangkok. En nu nog een ticket bemachtigen. We moesten helemaal naar de bovenste verdieping op het enorme vliegveld Suvarnabhumi. Daar kochten we twee tickets richting Krabi. We konden gelijk inchecken, dus flightbags om de tassen en de rij in. Voor de tweede keer kregen we zitplaatsen bij de nooduitgang en dit keer hadden we ook toegang tot de Bangkok Airways domestic lounge, waar we van alle voorzieningen gebruik mochten maken.

Eerst de douane door en dan nog even snel lunchen. Waren we maar meteen naar de lounge gegaan, want er lag een hele tafel vol met hapjes en drankjes die we voor niks mochten pakken. Vier cappuccino's, twee bananencakejes, vier curry broodjes en nog veel meer ander lekkers later, stapten we in het vliegtuig. We hadden een zee aan ruimte voor ons. Zelfs Justin raakte met gestrekte benen de stoelen voor ons nauwelijks aan. En ook tijdens deze vlucht kregen we te eten. Kokoskwark, vis, rijst en spinazie. Bangkok Airways, wij zijn fan. Alleen de landing vond ik voor het eerst echt spannend. Ik was al bang, maar liet niks aan Justin merken. Toen er een klassiek muziekje door de speakers heen klonk zei Justin voor de grap : "Dat is om ons rustig te houden." En toen de lampen van de nooduitgangen ook plots gingen branden, kreeg ik het helemaal spaans benauwd. Gelukkig merkte Justin mijn spanning wel en heeft hele tijd mijn klamme handjes beet gehouden. We gewoon veilig geland. Pffffff wat een opluchting.
We haalden de koffers van de band en gingen met een shuttlebus naar Krabi town. Het was al donker en veel hostels zaten al vol, dus we hebben een aardig stuk moeten lopen voordat we een hostel tegenkwamen. Het eerste hostel dat kamers vrij had kostte 550 bath. Ik had het liefst gelijk neer geploft, maar Justin was zo slim om nog even door te zoeken. En om de hoek vonden we Rose garden guesthouse. Een klein lief vrouwtje vertelde ons dat ze nog één kamer vrij had voor 300 bath. We waren eigenlijk gelijk al verkocht, maar hebben toch nog een kijkje genomen in de kamer voor we zouden beslissen. Een vierkante simpele kamer met een bed, een ventilator en een kledingrek. De douche en toilet waren in de hal en moesten gedeeld worden met de rest van de etage. Helemaal prima, en spot goedkoop.
We hebben de spullen neer gegooit en zijn gelijk op zoek gegaan naar de avondmarkt, we hadden weer eens hongerrrrr. De prijzen waren iets hoger dan we gewent waren, maar nog niet de prijzen die we verwacht hadden bij een kustplaats. We besloten om de volgende dag het strand te gaan bezichtigen.



Dag 37 Krabi

Vanuit Krabi kun je naar verschillende stranden. Sommige zijn te bereiken met dure longtailboten, en een aantal andere met een songthaews. Dat is een soort grote tuk tuk die een vaste route aflegt en vaste prijzen berekend, dus je betaald nooit teveel. We kozen voor de tweede optie en reden in 40 minuten naar een groot strand toe. Het strand was prachtig. Aan alle kanten konden we uitkijken op grote rotspartijen en er was een kleine boulevard waarop alles te koop was wat we nodig hadden. We hebben veel op het strand gelegen, gezwommen, gelezen en gegeten. Toen bleek dat we beide al aardig aan het verbranden waren, zijn we met een cocktail in de schaduw gaan zitten. Het was echt even een dagje niks doen. We zijn terug gegaan naar ons guesthouse, hebben weer gegeten bij de avondmarkt en zijn daarna op bed geploft. Met een dikke laag aftersun over ons hele lijf, zijn we in slaap gevallen.



Dag 38 Krabi

Het leek ons niet verstandig om weer het strand op te gaan. De Thaise zon had onze witte huidjes aardig te pakken gehad en zelfs kleding aantrekken deed pijn. Omdat het ondanks de ventilator toch wel erg warm was op onze kamer, moesten we vandaag wel weer op pad. We hadden gelezen over de tiger cave en lieten ons door een songthaew die kant op brengen. De tiger cave zelf stelde uiteindelijk niet zoveel voor. Het was een kitcherige toestand in een grot die slechts een paar meter breed was. Leuk om te zien, maar de reis niet waard. Een stuk verder op was trap die een enorme berg op ging. Wel 1257 treden hoog, dat zijn bijna drie keer zoveel treden als de Domtoren. We zijn vol goede moed begonnen. Maar al na 100 treden zakte de moed me toch wel in de schoenen. Het was zó zwaar. Sommige treden waren zo hoog dat mijn benen het net haalde, andere waren kort en andere stonden enorm schuin. En de relingen naast de trap waren op sommige punten zo heet, dat je deze niet met je blote handen aan kon raken. En alsof dat nog niet genoeg hindernissen waren, liep er een grote groep apen rond. Gelukkig hadden wij alleen een fles water bij ons, want bij iedereen met een tas sprongen ze er bovenop. Alles werd overhoop gehaald, in de zoektocht naar eten. Wij konden ons gelukkig door de groep apen heen manoeuvreren.
Toen we bij trede 600 stonden, hebben we echt even getwijfeld. Gaan we door of gaan we terug. We zijn door gegaan. En ondanks de vele rustpauzes die we (vooral ik) moesten nemen, hebben we de top bereikt. Het uitzicht was schitterend en het was zeker de moeite waard. Bovenop stond een enorme boeddha, omringt door een prachtig landschap. We hebben hier misschien wel een uur uitgerust en genoten van al het moois om ons heen. Maar ja, er was geen lift naar beneden, dus moesten we weer terug. Ook dit was best zwaar. Ik hield me angstvallig vast aan de reling om niet te vallen en Justins benen begonnen als een gek te trillen. Maar we hebben het gehaald en als beloning aten we wat aan de voet van de berg.

We moesten een taxi hebben maar zij vroegen veel te veel geld, dus moesten we wachten op een songthaew. Tot er een taxi bereid was om ons voor datzelfde geld te brengen, en we stapten in. Een stukje verderop pikte hij nog twee Duitsers op en met elkaar reden we richting Krabi town. De man had een politie jasje om zijn stoel hangen, en begon al lachend met zijn handboeien te zwaaien terwijl hij vertelde dat hij inderdaad een politieman was. Maar al snel sloeg de sfeer een beetje om. We stopten bij een benzinestation en hij moest ons geld al hebben. Wij dachten ja dag, pas als je ons hebt afgezet. Dus samen met de Duitsers bedachten we het plan om honderd te geven en bij aankomst in Krabi town de tweede honderd. Hij leek er eerst mee in te stemmen, maar dat was maar voor korte duur. Hij moest en zou het geld hebben. Toen wij het hem uiteindelijk toch maar hebben gegeven, gaf hij het geld aan de jongen bij de pomp en reed verder. Of hij de jongen nou echt betaald heeft voor benzine weet ik niet, want in alle hectiek heb ik niet gezien dat er getankt werd. We zijn uiteindelijk gewoon netjes in Krabi town afgezet, maar we waren heel blij dat we de auto uit waren. Dat zouden we niet snel nog een keer doen.
We hebben die avond tickets gekocht voor de boot naar Koh Phi Phi, het eerste eiland op onze route.