Dag 62 Bangkok Thewet - Dag 65 Bangkok centrum

Dag 62 Bangkok Thewet

De tijd gaat zo hard. We stapten in de trein en reden voor de laatste keer richting Bangkok. Hier blijven we tot we vrijdag in het vliegtuig stappen richting huis. We hadden besloten om een guesthouse te gaan zoeken vlakbij de throne hall, omdat we deze met onze gratis kaartjes nog konden bezoeken. Het idee was om niet te ver te lopen en een taxi boot te pakken richting deze wijk. Alleen bleek het vinden van de pier een grotere opgave dan gedacht. We moesten langs een ziekenhuis om richting het water te komen. Er stonden enorme rijen met auto's, ambulances (je zal maar in zo'n ambulance liggen, je moet gewoon in de rij staan wachten voor het ziekenhuis), mensen die in rolstoelen werden rondgereden, zusters, doktoren... het was chaos. En daar tussenin liepen wij met onze zware bagage. Vraag me niet hoe, maar we hebben de pier uiteindelijk gevonden, konden daar nog ruim een kwartier staan wachten op de boot en vaarden naar de Thewet pier. We vonden een leuk guesthouse voor een leuke prijs. Maar lang konden we er niet van genieten, we moesten in de benen.

De throne hall is een enorm gebouw in een prachtige tuin. Het valt hier in Thailand, ontzettend op door zijn afwijkende bouwstijl. Er is namelijk niks Aziatisch aan, maar in een stad als Rome was het gebouw je waarschijnlijk niet eens opgevallen. We waren niet de enige, want de grote bussen stonden al brommend te wachten op hun lading met toeristen. Grote hordes 'paraplu volk' liepen af en aan. Wij hakten ons een weg door de paraplu's heen richting de ingang. Ik had netjes een lange broek aangetrokken en Justin een broek tot op zijn knieën, die in veel gevallen door de keuring kwam, met daarbij beide een t-shirt met mouw. We werden alle twee vriendelijk geweigerd en doorverwezen naar het paviljoen. Het was een prachtig wit gebouw, wat me deed denken aan een theehuis zoals je die in films ziet. Binnen moesten we onze telefoons en tassen in een kluisje leggen, kochten we een kaartje en moesten allebei een sarong kopen, want zo bleek, Justins broek was te kort en vrouwen mochten alleen in lange rokken of jurken de throne hall betreden. De sarong kostte slechts 50 bath, we mochten zelf een kleurtje kiezen en we werden door twee Thaise dames gekleed. De dame die Justin zijn sarong aantrok bleef maar roepen dat ze hem zo lang vond. En alweer was hij een wandelende attractie geworden, want een man van bijna twee meter in een rok vond iedereen fascinerend. Justin vond het lopen in een rok vooral 'anders'. Opeens moest hij kleine stapjes zetten omdat hij anders uit zijn rok zou scheuren, het was zo'n grappig gezicht. (Wees gerust, er zijn foto's van!)
De throne hall was echt prachtig, de spullen die er werden tentoongesteld, maar ook de kamers in het gebouw an sich. De muren waren bedekt met keverschildjes, van die blauw/groene, en overal hingen kleurrijke wandtapijten. Er hingen kroonluchters van kristal, en zelfs in de kleine lampjes aan de muren waren keverschildjes verwerkt. Overal stonden tronen van goud, en enorme houtsnijwerken. We kregen gratis een audiotour, dus kregen overal wat extra informatie over. Dat was wel heel leuk, want in alle andere musea moesten we vooral zelf actief zijn in het zoeken naar informatie.
We hebben er zeker een uur rondgelopen voordat we nog een ander museum bezochten. We dachten dat we het Vimanmek mansion waren binnengelopen, een enorm houten huis, maar dat bleek niet te kloppen. Het museum waar we in stonden was saai en we waren er snel klaar mee. Het houten huis zouden we de volgende dag wel gaan bezoeken, want dan waren onze kaartjes immers nog geldig. Of toch niet?

We hebben in de avond niet zoveel meer gedaan. Wel hebben we in bed nog lang kunnen genieten van het karaoke feestje een paar deuren verderop.



Dag 63 Bangkok Thewet

We beginnen al aardig in te burgeren al zeggen we het zelf, want om negen uur in de ochtend zaten we aan een bord rijst met chili basilicum kip. Het was genieten.
Na het ontbijt zijn we voor de zoveelste keer richting de throne hall gelopen, om in het park het Vimanmek mansion houten huis te bezoeken. Maar Thailand zou Thailand niet zijn als we niet weer eens genaaid werden als toeristen. Want wat bleek, ja we waren binnen de zeven dagen termijn dus ons kaartje was in theorie nog geldig. Nee, we mochten niet naar binnen want we hadden gisteren al dat andere saaie museum op het terrein gedaan, en dan moet je alle andere musea ook binnen die dag doen anders verloopt je kaartje. Is ons dat verteld? Nee. Hebben we die vrouw uitgescholden? Ja. Maar pas toen we wegliepen, want er stonden ons iets te veel gewapende bewakers. We hebben dus geen Vimanmek mansion bezocht, en alle andere musea op het terrein konden we nu dus ook wel vergeten. Als we dat van tevoren hadden geweten, hadden we nog lekker liggen slapen. Maar nu waren we klaarwakker, en hadden eigenlijk geen plan B. We zijn terug gegaan naar het guesthouse en zijn op de kaart gaan zoeken. Wat te doen, wat te doen... Dan maar weer genieten van de airco in een shoppingmall.
We besloten om lekker decadent met de taxi te gaan. Het was makkelijker en uiteindelijk zouden we met de boot en skytrain waarschijnlijk nog meer kwijt zijn geweest. Justin is eerst nog een museum in gegaan, maar binnen een uur sloot hij zich weer bij mij aan. We hebben weer niks gekocht, maar de airco was fijn en we hebben lekker gegeten.
Om eerlijk te zijn was het dus een wat nutteloze dag. Jammer.



Dag 64 Bangkok weekendmarkt

Na de doelloze dag, zijn we vroeg in de morgen naar 'de' weekendmarkt van Thailand gegaan, de Chatuchak. We hadden er eerst zo onze bedenkingen over, we dachten dat het een enorme toeristenmarkt zou zijn. En ja misschien was het dat ook wel, maar deze was wel echt ge-wel-dig. Alles was er te vinden, en vaak voor aardig schappelijke prijzen. We hebben uren door de kleine smalle straatje tussen de marktkramen door gelopen, hebben de lekkerste cappuccino's van Thailand gedronken bij een klein koffiebarretje en hebben natuurlijk de nodige hoeveelheid souveniers gekocht. We waren blij dat we eindelijk geslaagd waren!
Eenmaal terug in ons guesthouse, pakten we 's avonds de spullen in om de volgende dag op zoek te gaan naar een nieuw hotel, dichterbij Khao San road.



Dag 65 Bangkok centrum

De tassen waren inmiddels een heel stuk zwaarder geworden, en niet alles paste er meer in. We begonnen beide met een backpack op de rug en een rugzak op de buik. Maar nu droegen we daarbij beide nog een plastic tas in ons hand. De hoeveelheid van onze bagage en de 'einde vakantie luiheid' zorgde ervoor dat we de taxi namen. Een taxi was zo gevonden, want richting Khao San willen ze allemaal wel, en voor nog geen anderhalve euro waren wij zonder moe te worden bij onze bestemming. We vonden al snel een hotel en sjouwden onze spullen acht trappen op naar de vierde verdieping.
Het doel van de dag was een pak voor Justin vinden. Op Khao San road en de vele zijstraten daarvan, lopen veel mannetjes die pakken verkopen. Ze lopen met grote boeken vol foto's van pakken rond en roepen naar elke man die langs loopt "Hello sir, you want suit?" Als je toehapt, lopen ze met je naar hun tailorshop. De €70,- die je belooft word voor een pak, overhemd en stropdas zijn natuurlijk niet voor de stof die jij hebt uitgekozen. Nee, want jij hebt een echte kwaliteit stof uitgekozen, waar je zeker nog jaren plezier van gaat hebben. Als voorbeeld wordt er een lelijke goedkope stof bij gehaald. Van beide stoffen word een stukje afgeknipt en er wordt een vuurtje onder gehouden. De goedkope stof smelt als plastic en produceert zwarte rook. Jouw stof daarentegen rookt wit en smeult langzaam weg.
Je weet van tevoren gewoon dat het zo gaat. Justin had al wat vooronderzoek gedaan, en gekozen voor een kleermaker op Khao San road, waarvan verteld werd dat hij geen mannetjes aan de straatkant zou hebben staan en niet opdringerig zou zijn. Of ze geen mannetjes langs de weg hebben staan weten we niet, maar ze waren wel enigzins opdringerig. Justin wilde gewoon een pak, één pak. En we zochten een mooie donker blauwe stof uit. Maar binnen tien minuten werd er al gesproken over twee pakken, een gilet en één of meerdere overhemden. Want ja, het zou veel voordeliger zijn om meer te laten maken. Maar ondanks hun opdringerigheid hield Justin voet bij stuk, het zou één pak worden zonder extra's. Ik vond het heel knap van hem, want de verkopers waren zich helemaal aan het vastbijten. Toen begon het bakkeleien over de prijs. Een pak plus gilet voor 8500 bath. Dat was wel ver boven budget, als je verwacht nog geen 100 euro uit te gaan geven aan alles, en nu alleen een pak en gilet voor bijna 250 euro. Dan maar geen gilet, waarmee de prijs al bijna halveerde. We zette in op 4000 bath voor het pak en de man schudde zijn hand erop. Dat het zo snel ging, gaf aan dat we lager hadden kunnen gaan, maar gedane zaken nemen geen keer en het pak zou er komen voor 4000 bath. Justin werd opgemeten en we maakten een afspraak voor een doorpas de volgende ochtend.

Om even stoom af te blazen, dronken we er een biertje op. Want het was best wel even spannend geweest. En het was nog steeds spannend, want hoe komt het eruit te zien, gaat het allemaal passen etc. Genoeg vragen waar we binnen een paar dagen antwoord op zouden krijgen.