Dag 58 Bangkok oud - Dag 61 Kanchanaburi

Dag 58 Bangkok het oude centrum

Bij de 500 bath entree voor het Grand Palace, konden we meerdere musea bezoeken. Al deze musea lagen op ruim 5 km afstand van ons vandaan. We waren van plan geweest om met een taxi erheen te rijden, maar alle vroegen ze de hoofdprijs dus dat plan viel in duigen. Dan maar ouderwets lopen. Het leek wel uren te duren, maar uiteindelijk kwamen we bij de musea aan en bleek alles... dicht. Maandag gesloten. Van één museum hadden we het geweten, dus we hadden bedacht om die dan maar over te slaan. Maar bij alle andere had het niet in de reisboeken gestaan. Dat was echt flink balen. We hadden gelukkig al wel een plan B, dat was het plan voor wanneer we veel tijd over zouden hebben na de musea. En dat plan was om naar de dierentuin te gaan, deze bevond zich namelijk aan de overkant van de straat. We hadden gelezen dat de entreekosten slechts 100 bath waren, en aangezien dat nog geen drie euro is, konden we het allicht proberen. Alleen blijkbaar had de dierentuin in het afgelopen jaar hun beleid aangepast. Want nu was het 100 bath voor een Thai, en 150 bath voor een buitenlander. Nou weten we dat we als buitenlanders negen van de tien keer belazerd worden, maar dat een dierentuin onderscheid gaat maken tussen Thaien en buitenlanders... en toen we binnen kwamen bleek er ook nog extra betaald te moeten worden voor de pinguin show. En dat was 20 bath voor Thaien en 50 bath voor buitenlanders. Doen de dierentuinen in Nederland dat ook? Want het verbaasde ons enorm.
Om de dag toch nog zinvol door te brengen, betaalden we braaf 300 bath en mochten naar binnen. Die pinguin show sloegen we wel maar even over. Onze eerste indruk van de dierentuin? Het leek wel een uit de kluiten gewassen kinderboerderij. Het eerste wat we zagen waren konijnen, geiten en een wit met zwarte koe. Het volgende wat we zagen waren kleine aquariums, verstopt onder een huisje waardoor Justin de hele tijd gebukt moest lopen. We zagen daar hele exotische vissen, waaronder 'de goudvis'. Gelukkig konden we naderhand onze mening bijstellen. We hebben beren, een witte tijger, een leeuw, krokodillen en nog veel meer andere dieren gezien die best de moeite waard waren.
's Avonds pakten we onze tas in om voor een paar dagen Bangkok te verlaten.



Dag 59 Kanchanaburi

De wekker stond heel vroeg in de ochtend, en na een snelle douche keken we nog één keer rond in ons hostel. Hier zouden we nu echt niet meer terugkomen. We namen een taxi richting één van de treinstations van Bangkok, en wachtte daar op de trein. Voor ons ontbijt kochten we appels en stukken meloen, wakker worden met vitamines. We konden lekker ruim zitten in de trein, en de drie uur waren zo voorbij. We stapten uit in Kanchanaburi. Een stad die vooral bekend is door zijn ligging bij de River Kwae, en de spoorbrug die hierover heen gaat.
Justin navigeerde ons zo naar het guesthouse dat we hadden geboekt. We sliepen op de rivier in een rafthouse. De eerste keer dat er een boot voorbij vaarde schrokken we enorm. Het was net alsof we duizelig waren. Maar we kwamen er snel genoeg achter dat niet wij, maar het huis om ons heen alle kanten op ging. Ojee, dachten we. Gaan we dit wel volhouden? Het bleek gewoon even wennen te zijn, en gelukkig kwamen er niet al te veel boten langs. Wat longtailboten, die overigens de meeste golven maakte, en af en toe een karaoke boot vol met jolige Koreanen.
In de middag bezochten we de beroemde River Kwae spoorbrug. Althans, hij schijnt beroemd te zijn, maar wij kende hem beide niet. Misschien te weinig opgelet tijdens geschiedenis? Het verhaal greep ons overigens wel aan. (Er schijnen ook verschillende films over gemaakt te zijn, die we zeker willen zien.) En dan zie je al die toeristen die in rare poses gefotografeerd willen worden, op de brug, die zoveel mensenlevens heeft gekost. We vroegen ons af of de meeste mensen wel beseften waar ze op stonden.
Na de brug hebben we wat verdieping gezocht in de omliggende musea. We hebben veel gehoord en geleerd over de Tweede Wereldoorlog in Thailand en de rest van Azië. Best bijzonder, want op school leren we eigenlijk alleen maar over hoe de situatie in Nederland des tijds was.

In de avond zijn we 'de' barstraat van Kanchanaburi in gelopen. We hebben goed gezocht, maar het was nergens gezellig druk. In alle barretjes zaten wat oude mannen aan de bar, en stond er één Thaise dame in een te kort rokje te serveren. Laten we zeggen dat er een aparte sfeer hing. We zijn samen maar wat gaan poolen, en hebben nog heel lang op ons rafthouse aan het water gezeten.



Dag 60 Kanchanaburi

We hadden echt even géén zin meer om te lopen, maar gelukkig konden we voor een klein bedrag fietsen huren bij het guesthouse. Een dag eerder waren we vanaf ons guesthouse linksaf gelopen, dus vandaag besloten we om rechtsaf te fietsen. Eerst bezochten we nog een museum over de Tweede Wereldoorlog, en zijn we nog langs een begraafplaats gefietst waar honderden witte kruizen over een grasveld verspreid stonden. De begraafplaats was speciaal voor de mensen die tijdens de bouw van de spoorlijn waren gesneuveld. Het was slechts een klein deel van de overledenen die daar lag, in totaal zijn er vele duizenden mensen gestorven. Het was een ontzettend indrukwekkend gezicht.
We fietsen verder door oude straatjes, langs monumenten en markten. Vanaf ons guesthouse hadden we een tempel gezien, die we graag wilden bezoeken. Hij zag er zo mooi uit. We moesten over een klein weggetje achter een andere tempel langs fietsen om er te komen. Het was een soort van hoge ronde toren met een puntdak. We konden met onze fietsen het terrein niet op, dus zette we deze daarbuiten. Het was een vreemd terrein, de tempels eromheen waren nog in aanbouw (geld voor goede wegen hebben ze niet, maar tempels dat ze kunnen bouwen) en overal lagen mensen te slapen. Misschien waren het de bouwlieden, we hebben geen idee. Deze herken je hier namelijk niet. Er zijn geen regels voor veiligheidskleding en zowel mannen als vrouwen hebben hier fysiek zware beroepen zoals bouwvakker of stratenmaker. Vanuit de hoge ronde tempel klonk muziek. En naar mate we naderbij kwamen, klonk de muziek steeds harder. Toen we met onze schoenen uit in te tempel stonden, gaf het wel een magisch gevoel. Het was een Chineze tempel. In de Chineze tempels lijken de beelden veel duisterder en bozer, maar daarentegen wordt er veel meer gebruik gemaakt van kleuren op de muren en pilaren, wat voor een bijzonder contrast zorgt. Dit in combinatie met de harde, zich steeds herhalende deunen van de muziek, voelde haast hypnotiserend. We werden er allebei stil van. Er was ook een bovenverdieping in de tempel, die we van buitenaf konden bereiken. Hier stond geen muziek aan, dus hoorden we de hard grommende hond direct aankomen. We schrokken ons een ongeluk, toen het beest zijn oren in z'n nek gooide en zijn tanden ontblote. Een klein oud vrouwtje kwam de tempel uitgerent. Ze riep iets naar de hond en het gegrom was net zo plotseling afgelopen, als dat het was begonnen. Nog niet helemaal van de schrik bekomen, bekeken we het bovenste gedeelte van de tempel. Even vluchtig, want de hond (die overigens weer gewoon rustig rond liep) vonden we nog eng, en ook hier lagen er mensen te slapen.
We hadden echt genoten van het fietstochtje. Na al die kilometers lopen was het weer eens een andere beweging voor de benen.



Dag 61 Kanchanaburi

Een dag lopen, een dag fietsen, dus dan de derde dag Kanchanaburi maar op de scooter. We hadden ook geen andere keuze, want de tempel die we wilden bezoeken lag zo'n vijftien kilometer buiten de stad. We hadden deze tempel thuis op het internet al gezien, tijdens onze voorbereidingen voor deze reis. Deze bijzondere tempel moest en zouden we zien. Dus Justin weer voorop de scooter, en ik achterop. We reden vanaf een grote brug richting de bergen, wat voor een prachtig uitzicht zorgde. Net voor de bergen sloegen we linksaf, we reden langs grote groene grasvelden vol met kleine, halve maan vormige heuvels. Aan de binnenkant van die halve manen, stonden muurtjes van witte stenen. Op die muren stonden foto's, en er lagen vaak offeringen bij. Achter deze muurtjes, onder de groene heuvels, waren urnen gestopt. We hebben een aantal van deze velden gezien, en we schatten dat er op de grootste zeker tweehonderd van deze heuvels waren. Echt een heel gek gezicht, maar ergens ook wel heel mooi.
We vonden al snel de tempel waar we naar zochten. Hij was ook niet echt over het hoofd te zien, want tegen de berg aan was een enorme gekleurde draak te zien. Van onderaan de berg liep een grote trap, met relingen in de vorm van kleine draken, zo de bek van de grote draak in. Door de draak liepen we verder omhoog. Op de wanden waren kleurrijke muurschilderingen te zien, en op de traptreden was de grote rode tong van de draak geschilderd. Toen we de draak door waren, liepen we zo een enorme grot binnen. Er scheen daglicht binnen door een groot rond gat in het plafond, die de grot op een natuurlijke manier verlichte. Ik zeg grot maar bedoel eigenlijk tempel. Want in het midden van deze grot-tempel stond een enorme gouden boeddha. En ook in de rest van de tempel waren verschillende kleine boeddha's en religieuze reliquien te zien. Het was de misschien wel de meest unieke tempel die we tijdens onze reis hebben bezocht. En ja we hebben nog een paar dagen te gaan, maar we denken dat er niets anders deze tempel kan overtreffen.
We reden verder naar een volgend tempel complex. Deze tempels stonden hoog op een berg. En in plaats van de trap te nemen, stapten we voor 40 bath in een kabelbaantje dat ons omhoog bracht. Waarschijnlijk gebouwd voor de minder mobiele ouderen, en luie twintigers. De tempels zelf waren mooi maar de helft was nog in aanbouw, dus er was weinig te zien. Het hoogtepunt was toch wel de enorme boeddha die er stond. Hoog op de berg, uitkijkend over de beneden liggende steden.
We zijn op de scooter terug naar het guesthouse gereden, en zijn de tassen gaan pakken voor de terugreis naar Bangkok.