Dag 55 Bangkok trainmarket - Dag 57 Bangkok oud

Dag 55 Bangkok trainmarket

Het was de dag na mijn verjaardag en we hadden het idee om in de avond naar de trainmarket te gaan. Dat is een markt vol met nieuwe spulletjes maar ook veel antiek. De trainmarket zou het beste bereikbaar zijn vanaf het skytrain station waar we nu zaten. Dus we zochten op internet naar een goedkoop hotel of hostel in de buurt. De goedkopere hostels waren slechts een paar euro goedkoper dan het hotel waar we nu in verbleven, en omdat het toch wel heel goed beviel, bleven we gewoon een nachtje langer in ons Imm Fushion hotel. Wel in een goedkopere kamer, maar ook die was prima.
We hebben in de middag op onze kamer gehangen, gezwommen, gegeten en wat wasjes gedraait. Verder even helemaal niks. In de avond gingen we naar de trainmarket. De bewaker van ons hotel hield een taxi voor ons aan, en zorgde dat deze ons op de meter naar de markt bracht. Met de taxi's in Bangkok moet je nooit onderhandelen over een prijs, dan word je altijd genept. Je moet gewoon zorgen dat ze hun meter aanzetten. En met een starttarief van één euro, ben je dan vaak al voor een paar euro op je bestemming. Heel veel taxichauffeurs weigeren om dit te doen, dus soms ben je wel even bezig om een taxi te vinden die bereid is je op de meter te brengen. Maar de moeite loont, want het scheelt je vaak bakken met geld.
Bij aankomst op de trainmarket zagen al heel veel mensen lopen, dat was een goed teken. De markt was groot en heel gaaf. Van alles was er gewoon veel. En naast alle sieraden, kledingstukken en telefoonhoesjes, waren er enorme hallen vol met oude spullen. Oude auto's, lampen, stoelen, parfumflesjes... je kon het zo gek niet bedenken of het was er. We hebben er van half zeven tot twaalf uur rondgelopen, en ons geen moment hoeven te vervelen. We waren blij dat het onze verwachtingen had waar gemaakt. We hadden het liefst een container vol spullen naar Nederland laten verschepen. Maar dat hebben we toch maar niet gedaan.



Dag 56 Bangkok het oude centrum

Tijdens het laatste ontbijt in ons mooie hotel, hadden we een geweldig uitzicht. In de lobby van ons hotel waren ze een serie aan het opnemen. Althans, we denken dat het voor een serie was. Er waren dames in de make up, overal stonden lampen en voor de balie waren er acteurs hun werk aan het doen. We hadden al vaker Thaise series gezien, doordat er bij veel eetkramen wel een tv aan staat. Misschien komt het omdat wij het niet verstaan, maar het acteerwerk is echt slecht. Alles wordt heel groots en overdreven uitgebeeld. Wij vergelijken het vaak met Nederlandse kinderseries, ook allemaal zo overdreven vrolijk.
We werden met de taxi naar Khao San road gebracht en liepen gelijk naar ons oude hostel toe. We hadden al van veel mensen gehoord voor welke prijs zij in het oude centrum van Bangkok hadden overnacht, en ons hostel leek nog steeds de goedkoopste van allemaal. Toen we binnen kwamen riep de vrouw achter de balie gelijk "How are you?" en vervolgens wees ze naar Justin en zei "You cut your hair!". Ze herkende ons van twee maanden terug. Dat was wel heel grappig. We kregen een sleutel en liepen naar onze kamer. Derde verdieping dit keer, dat waren wel heel veel trappen op. Maar deze kamer zat niet aan de openbare weg, dus was veel rustiger dan de andere.
Het leek ons wel een leuk idee om onze eerste dag in Bangkok te gaan herbeleven, om te zien of we nu anders tegen alles aan zouden kijken. Het begin was er al, we waren terug in ons eerste hostel. De prijs was overigens iets omhoog gegaan, van 250 bath naar 280 bath, maar die ene euro vonden we niet echt wereldschokkend. We liepen voor de eerste keer weer over Khao San road en nu pas vielen ons alle Seven Eleven filialen op, die opeens overal leken te zijn. We liepen door naar het tentje waar we onze eerste lunch op hadden. We liepen in één keer goed, gingen zitten op dezelfde plek die we de vorige keer hadden, en maakte een soort gelijke foto, waarop ik dit keer in een iets bruinere versie te zien ben. We moesten eigenlijk wel lachen, het restaurantje waar we zaten bleek een Indiaas/Thais restaurant te zijn en de prijzen waren veel hoger dan we dachten. Logisch, de eerste dag vonden we drie euro voor een gerecht spot goedkoop, maar inmiddels waren we prijzen tussen de één en twee euro gewend. Ook smaakte het eten veel minder lekker. De lekkerste curry's hadden we bij de minst aantrekkelijke marktkramen elders in het land gehad. Zoals twee maanden eerder liepen we na het eten direct door naar het Grand Palace. En net zoals twee maanden geleden, mislukte deze poging compleet. We waren gelukkig al iets wijzer geworden, konden over de drukste straten oversteken en lieten ons niet van de wijs brengen door mannetjes die ons vertelden dan we het paleis niet inkwamen door onze korte broeken. Want, zo wisten we, er waren gewoon gratis lange broeken te leen. Maar we waren enigzins eigenwijs toen er een man riep dat we de verkeerde kant op liepen. Ja natuurlijk verkoop je praatjes maar aan een ander, dachten wij. Maar we liepen, en liepen, en kwamen nog steeds geen ingang tegen. We zijn het hele paleisterrein rond gelopen, en toen we bijna weer op de plek stonden waar we begonnen, zagen we het. We waren er nog geen twintig meter vandaan geweest, maar wij liepen rechtdoor in plaats van rechtsaf, en hadden het hierdoor compleet gemist. Soms spreken die mannen dus toch de waarheid. We zagen dat het paleis al om half vier sloot, omdat we dachten er wel een paar uur zoet te zijn en omdat we wel waar wilden voor 500 bath per kaartje, besloten we om pas de volgende ochtend nog een poging te wagen.
We zijn pas in de avond weer op pad gegaan om een tom yam kung soep te gaan eten bij, je voelt hem misschien al aankomen, hetzelfde restaurant als twee maanden geleden. En ook deze was veel minder lekker dan alle andere soepen die we eerder op hadden. We zijn verwend en kritisch geworden. We willen gewoon veel voor weinig met de beste smaak.
Na het eten liepen naar een avondmarkt. Maar deze was uitgestorven. Alle kraampjes die er nog stonden waren al aan het opruimen. Dus we liepen vol goede moed door naar een tweede avondmarkt, een stuk verder in de stad. Maar ook hier was niks van de drukte die bij een markt hoort te zien. We snapten er niks van, liepen wat rond te dwalen en besloten uiteindelijk om maar om te keren. Misschien geven we het volgende week nog een tweede kans. In het kader van de besparing dronken we wat in het hostel, dat is stukken voordeliger dan op Khao San road.



Dag 57 Bangkok het oude centrum

Poging drie om het Grand Palace te bezoeken. En drie keer is scheeps recht, dus alles verliep volgens plan. We staken de drukke straten over, negeerden de vervelende mannen en liepen recht op ons doel af. Het paleisterrein was gigantisch groot en gigantisch druk. Alle gebouwen schitterde in de zon, de kleuren waren intens en het zag er goed onderhouden uit. Alleen jammer dat we dit uitzicht moesten delen met Chinezen en Japanners die met grote paraplu's om zich heen liepen te zwaaien. Ik bedoel, we weten inmiddels wel dat bijna alle Aziaten wit willen blijven, maar blijf dan thuis in de schaduw in plaats van andere mensen hun ogen uit te steken met die paraplu's. Van de vele gebouwen op het terrein mochten we er slechts één in, dat vonden we wel een beetje vreemd voor een toeristische attractie met zo'n hoge entree prijs, maar we konden er toch niks meer aan veranderen. Het gebouw dat we in mochten was een tempel, dus de schoenen gingen netjes uit. De westerse man achter ons had dat niet helemaal begrepen en kreeg een enorme tik van een bewaker, die druk begon te gebaren en naar zijn schoenen wees. De tempel was groot, maar leek voor ons veel op de tempels die we al vele malen eerder in de rest van het land hadden gezien. Misschien wat oneerbiedig, maar zo zagen wij dat nou eenmaal. In het midden van de tempel stond, op een groot piramide vormig platform die bezaait was met honderden boeddha's, misschien wel 's lands bekendste boeddha. De eeuwen oude uit jade vervaardigde emerald boeddha. Het beeldje van zo' n 30 cm hoogte (na al die verhalen hadden we stiekum toch wat imposanters verwacht) had een rijke historie. Het beeldje is door de geschiedenis heen vaak gestolen of veroverd door nieuwe koningen van het land, en is zelfs over de grens naar Birma gegaan. In veel tempels door het hele land staat uitvoerig beschreven dat ook zij ooit eens in het bezit waren van de emerald boeddha en dat deze, zoals veel belangrijke artefacten, uiteindelijk naar Bangkok zijn overgebracht. De emerald boeddha word tijdens een ceremonie drie keer per jaar verkleed door de koning. Op dit moment droeg het een outfit voor het warme seizoen, later in het jaar zullen ook de twee andere outfits, voor het windseizoen en het regenseizoen, uit de kast getrokken worden.
Op de rustigere plekken op het complex, konden we wel genieten van alle pracht en praal. Want mooi was het. Zeker het Grand Palace zelf was heel gaaf. Gebouwd in westerse stijl, met een dak zoals die van de Thaise tempels. Een bijzondere combinatie. Na het bezoek aan het Grand Palace zijn we naar het hostel gegaan. Waar we na twee potjes poolen, in onze kamer in een diepe slaap vielen.

Voor het eten gingen we naar een grote avondmarkt aan de andere kant van de stad. Om daar te komen namen we de taxi boot. Gelukkig had Justin gelezen dat je pas een kaartje op de boot moest kopen, anders hadden we twee keer moeten betalen. Ik was de laatste die op moest stappen, maar de boot begon al te varen voordat ik erop stond. Ik schrok daar zo van dat ik even niet meer wist wat ik moest doen, en stok stijf op de kant bleef staan. Justin bleef maar roepen dat ik aan boord moest komen en na een tijdje drong het eindelijk tot me door en kon ik nog net de boot op springen. Het was super druk en het eerste gedeelte van de tocht moesten we blijven staan, totdat er twee mensen opstonden en we al zittend van het uitzicht konden genieten. De meest uit de kluiten gewassen hotels torende hoog boven de krotten uit, het is een stad met veel contrasten.
De avondmarkt was geen traditionele avondmarkt zoals wij die kenden. Het was eerder een soort Bataviastad meets het circus. Aan de kant waar de boot aanmeerde, stond een groot reuzenrad met daaromheen allemaal marktkraampjes. De kraampjes waren simpele marktkramen maar de etenswaren die er verkocht werden, straalden een zekere vorm van luxe uit. Er waren bijvoorbeeld macarons (kleine Franse koekjes) te koop voor 30 bath per stuk. Even ter vergelijking: voor 30 bath kun je hier ook avondeten. De avondmarkt zelf leek dus op Bataviastad. Niet met alle merkkleding, maar door alle kleine huisjes en straatjes die over het terein heen liepen. De grote restaurantketens, die we veel in Thailand zien, hadden zich hier gevestigd. Dunkin' Donuts, KFC, Pizza Company, Starbucks etc. Ook waren er veel luxe restaurants te vinden en enkele winkeltjes voor een kleine snack. De kleine straatjes waren vol met winkels, maar helaas vonden wij het allemaal niet zo bijzonder. Voor ons gevoel draaide de hele avondmarkt vooral om de twee shows die er elke avond draaiden. De eerste leek op een soort musical over Myai Thay waar, volgens de aanplakbiljetten, echt in gevochten zou worden. De tweede show was de grootste en heette Calypso. Een grote show vol veren, glitters en dikke lagen make up, waarin mannen gekleed als vrouwen odes brengen aan artiesten als Cher. We zagen veel jonge Thaise stelletjes naar binnen gaan, het zal wel een hele belevenis zijn.
Gelukkig heeft Justin nog een t-shirt kunnen scoren, dus de avond was niet helemaal voor niets geweest. Toen we terug naar de binnenstad wilden gaan, bleken de boten niet meer te varen. Terwijl we juist nog zo goed in het foldertje hadden gekeken, en gelezen hadden dat deze nog zeker een uur later zouden vertrekken. We konden er niets meer aan doen en hoopten een taxi op de meter tegen te komen. Maar natuurlijk, zoals bij de meeste toeristische trekpleisters, wilden de chauffeurs alleen maar fixed prices afspreken. Dus boos liepen we door naar de bus, bus 15 had de man bij de haven gezegd. Maar de dame in bus 15 begon met haar hoofd te schudden en wees in de tegenovergestelde richting. Dus we moesten weer uitstappen en waren amper 20 meter verder gekomen. Koppig liepen we door, maar om in de late avond nog 10 km door een onbekende stad te gaan lopen, leek ons ook niet wijs. Dus we hielden nog een aantal taxi's aan, net zolang tot er een chauffeur bereid was ons op de meter te brengen.
We hebben nog een drankje genomen in het hostel, en zijn gaan slapen.