Dag 52 Bangkok Chinatown - Dag 54 Bangkok jarig

Dag 52 Bangkok Chinatown

Om half zeven in de ochtend, verlieten we het guesthouse in Hua Hin en liepen naar het treinstation. We hebben zo'n vier uur in de trein gezeten voordat we aankwamen in Bangkok. Heerlijk om weer in Bangkok te zijn. We hadden er echt zin in. Hua Hin was ons zo tegen gevallen. Chinatown ligt echt naast het treinstation, de eerste wijk in Bangkok die we wilden gaan bezoeken. We dachten dat er in Chinatown, door het toerisme, wel voldoende slaapgelegenheden zouden zijn. Maar dat bleek niet het geval. De enkele hotels die we tegenkwamen waren boven ons budget. Om de kosten te drukken bleven we zoeken en zagen plots een bord Broadway hotel. Klinkt heel erg chique of niet? We liepen langs een visrestaurant een trap op, door een grauwe gang omhoog. Eenmaal boven stond er een bureau waarachter een man zat met een wat merkwaardige uitrdrukking op zijn gezicht. De prijs van 400 bath voor een kamer sprak ons wel aan, dus vroegen we hem of we een kamer mochten bezichtigen. Wat heeft het ons bezield om ja te zeggen op deze kamer. Want het was vreselijk. De ellende in de kamer zelf was nog niet het ergste. Overal lagen dikke lagen stof, over het hele plafond waren lekkage vlekken, geen ramen, het bed was hard en de badkamer ronduit smerig, maar hier hadden we ons voor de reis al op voorbereid. Het ergste was de sfeer die er hing. Het was echt zo'n pand die je normaal gesproken alleen maar in horrorfilms ziet. Alles was smerig, kapot, oud en verlicht met knipperende tl-balken. De geur die er hing was muf en vies. Toen we naar buiten liepen stond er een deur van een andere kamer open. Een vrouw zat op de grond in een met kaarsen verlichte kamer en keek ons strak aan. Toen we verder liepen zagen we dat de man, die ons de kamer had gewezen, gezelschap had gekregen van een oude Chineze man. Beide keken ze ons uitdrukkingsloos aan terwijl wij snel naar buiten liepen.

Buiten scheen de zon en was het druk op de straten. Op dit soort momenten voelt de buitenlucht pas echt klam aan. Door heel Chinatown loopt een grote straat, waarvan aan weerszijden zijstraten te vinden zijn, die op hun beurt weer uitmonden in nog kleinere zijstraatjes. Alle straatjes staan met elkaar in verbinding en krioelen door heel Chinatown. En werkelijk overal zijn mensen, die langs elkaar heen rennen, schreeuwen en geen tijd lijken te hebben om stil te staan. We moesten ons dan ook over de smalle stoepjes en door de kleine straatjes heen wurmen om iets van Chinatown te kunnen zien.
Chinatown Bangkok lijkt in zones te zijn onderverdeeld. We kwamen op een markt vol met vleeswaren, vooral diverse soorten ingewanden, die in de volle zon lagen te wachten om door iemand gekocht te worden. Op diezelfde markt was er een groot gedeelte met thee. Bergen groene theebladeren en stapels theebloemen die ervoor zorgden dat de geur van de ingewanden wat minder dominant aanwezig was. We kwamen in een straat vol schoenen, om de hoek een straat vol brillen, daar weer een zijstraat van vol horloges en een parallelstraat vol hoeden. Echt alles was er te vinden. Klein minpuntje: afname van minstens tien stuks. Het waren groothandels voor de kleine ondernemers die op markten hun waren verkopen.
Tussen het wandelen door zijn we bij een eettentje gaan zitten. En daar namen we, hoe kan het ook anders, soep met peking eend.
Later op de dag zijn we nog even naar Little India geweest, dat zich net buiten Chinatown bevind. We waren een beetje klaar met de eend en wilden een goeie Indian curry. We moesten een heel stuk door Chinatown lopen voor we er waren. Uiteindelijk kwamen we aan in Little India. We moeten nog een keer terug om de wijk wat verder uit te pluizen, want nu liepen we rechtstreeks op ons doel af, eten! We namen een menu met verschillende soorten kleine gerechtjes en wat extra naan (Indiaas brood). Dat was een heerlijk welkome afwisseling na alle Thaise curry's.

We zijn in de middag nog bij ons hotel geweest, even wat spulletjes afgooien en ons omkleden. Toen we weer langs de enge mannen liepen en de kamerdeur van de dame verderop in de hal nog steeds open stond, wilden we weg. We wisten gewoon zeker dat we in een hoerenhuis terecht waren gekomen, daarom had de man achter de balie zo vreemd gekeken toen wij een kamer wilden. We zijn bij een koffiebar met Wi-Fi gaan zitten om een nieuw hotel te zoeken. Maar dat ging moeizaam. Alles was te duur of te ver weg. We hadden geen andere keuze dan onze nacht in het Broadway hotel door te brengen. Toen we de koffiebar uit liepen was het al heel donker. Chinatown is 's avonds echt anders. Er hangen grote verlichte borden over de grote straat en de taxi's rijden af en aan. Eigenlijk zoals ik een grote Aziatische stad had verwacht, alleen in heel Thailand hadden we dit nog niet eerder gezien. We hebben een rondje gelopen om toch nog een glimp van een ander hotel op te vangen, maar we zagen niets. Zoiezo hing er in de zijstraten een wat grimmige sfeer, we vonden het wel fijn om gewoon op de grote straat te blijven. We aten nog wat en dronken wat biertjes bij een marktkraampje, even wat moed indrinken voor we weer dat enge hotel in moesten.



Dag 53 Bangkok Sukhimvit

We hebben gelukkig geen rare geluiden gehoord en er is niks gebeurt. Maar ik ben die nacht zeker vijf keer wakker geworden, waarschijnlijk was ik toch op mijn hoede. En omdat we geen raam hadden, kon ik elke keer totaal geen inschatting maken van het tijdstip. Dus de eerste keer zat ik om half twee al vrolijk rechtop in bed. Om zeven uur merkten we dat we beide wakker waren. We waren er klaar mee en wilden zo snel mogelijk weg. Dus we hebben snel onze spullen gepakt, de tassen waren amper open geweest, en zijn langs de balie gerent. De man achter de balie en de Chineze man, die we zo eng hadden gevonden, zeiden ons lachend gedag. Ze hadden waarschijnlijk al tegen elkaar gezegd dat we het er geen dag uit gingen houden.
Gelukkig was het vooruitzicht voor de komende twee dagen een stuk beter. Justin en ik wilden onze verjaardagen samen in Thailand vieren. Dus we hadden besloten om op 11 en 12 maart wat luxer te gaan overnachten, en op mijn verjaardag 12 maart luxe uiteten te gaan. We zijn met onze spullen naar het treinstation gelopen, en hebben vanaf daar de metro gepakt. We zijn overgestapt op de skytrain en deze zette ons haast voor de deur van het hotel af.
Het was niet het ultra deluxe hotel dat we voor ogen hadden, daar kwamen we gewoon weg niet uit, maar het was voor ons helemaal goed. Het hotel had wat weg van ons hotel van vorig jaar in Marrakech. Er was een grote lobby, waar in alle hoeken zitplekjes waren gemaakt, en achter de receptie, met eindelijk vriendelijke werknemers, was het zwembadje. Klein maar fijn. We waren een aantal uur te vroeg en moesten wachten tot onze kamer klaar was. Dus sprongen we maar gelijk het zwembad in. Even al het zweet van ons afspoelen. Het koude water was een welkome verademing, zeker na het hotel waar we die ochtend vandaan kwamen. We zaten al enige tijd te wachten, toen Justin opeens opperde om een upgrade op onze kamer te nemen. Voor twaalf euro per nacht extra konden we eigenlijk niet tobben, we namen de upgrade en konden gelijk naar onze kamer. Twee kamers om precies te zijn, want door de upgrade hadden we een een slaapkamer én een woonkamer. Daarnaast een extra late check out tijd, extra water in de minibar, koffie en thee voorzieningen, extra kussens, extra shampoo en zeep, een föhn(!) en wat snacks. Voor ons voelde het alsof we in een vijfsterrenresort waren beland. Wat was dat genieten! Het bed was zó zacht en met frisse lakens opgemaakt. Bijna alle lakens die we eerder hadden gekregen, waren nogal smoezelig en laatste dagen hadden we alleen maar handdoeken als lakens gehad. Een wit fris gewassen lakensetje zag er dan ook zeer aantrekkelijk uit.

Het hek was van de dam. Na twee maanden zuinig te hebben geleefd, wilden we het er deze dagen ook echt van gaan nemen. We zijn absoluut niks tekort gekomen, maar even wat luxe op z'n tijd is ook wel heel erg lekker. Oke, we waren van plan om op de eerste dag nog wel wat rustiger aan te doen, maar dat mislukte compleet toen we de Thaise reclame van de Pizza Hut verkeerd begrepen. Er stond 1+1 gratis, maar dat was dan alleen als je een bepaalde telefoon provider had bla bla bla... We weten dat ons Thais belabberd is, maar die serveerster had ons in het Engels niet goed uitgelegd wat de actie inhield. Maar goed, we zaten en we hadden echt honger! Heel slecht de Pizza Hut, maar er was op dat moment niks anders in het kleine winkelcentrum, naast ons hotel, te vinden. We zijn na de pizza's gelijk weer naar ons hotel gegaan. We moesten natuurlijk wel van onze deluxe kamer genieten!

In de avond zijn we naar een avondmarkt, onder het On Nut skytrain station, gegaan. Het was echt maar dertig meter lopen van ons hotel. Het was een super leuke markt. Overal waren kraampjes met eten, er waren optredens en heel veel kledingverkopers. We hebben veel rondgelopen en hebben nog aardig wat drankjes genuttigd voordat de klok twaalf sloeg en ik, in Thaise tijd wel is waar, officieel jarig was.



Dag 54 Bangkok verjaardag

Heel leuk om op je eigen verjaardag in een ander land wakker te worden! Gelukkig bestaat er tegenwoordig zoiets als een telefoon en internet, en had ik vanuit het verre Nederland al veel lieve berichtjes gekregen! Hartstikke bedankt allemaal.
Wij besloten om heerlijk uit te slapen, te winkelen en uiteten te gaan. Maar voor de grote shopsessie zijn we eerst nog van het ontbijtbuffet gaan genieten, want dat was één van de redenen dat we voor dit hotel gekozen hadden. Het was allemaal prima en het eten werd goed aangevuld, dus er was meer dan genoeg.
De eerste shoppingmall die we bezochten was echt ontzettend leuk. Het heet terminal 21 en, zoals de naam al een klein beetje doet vermoeden, ziet het er bij binnenkomst uit als een terminal op het vliegveld. De dames achter de informatiebalie zijn zelfs gekleed in stewardessenpakjes en er worden over de intercom omroepen gedaan, die normaal gesproken alleen op vliegvelden te horen zijn. Elke verdieping van het gebouw moet een andere wereldstad voorstellen, en is dan ook helemaal in de stijl van die stad ingericht. We zijn in Londen geweest, Tokyo, Parijs, Rome enz. Uiteindelijk ben ik alleen bij de eerste winkel geslaagd, de H&M. Best saai om te slagen in een winkel die we in Nederland ook gewoon hebben, alleen de meeste Thaise merken worden gewoon niet in westerse maten gemaakt, dus ik had geen optie. Want ik moest voor die avond een net jurkje hebben, om gekleed uiteten te kunnen gaan. We hebben nog een aantal andere shoppingmalls gezien, maar die waren veel te duur of saai. Wel leuk om ook deze rijke kant van Thailand eens te kunnen zien.

We kwamen echt helemaal gesloopt terug in de hotelkamer, met als buit één jurkje en veel nieuwe indrukken. Het was al laat in de middag en we hadden nog geen plaats uitgezocht om te gaan eten, al hadden we er al uren aan internet speurwerk op zitten. We hebben uiteindelijk de knoop gewoon doorgehakt en zijn voor Scarlett wine bar gegaan. We belden de receptie van ons hotel en vertelden dat we een reservering wilden maken. We dachten eigenlijk dat zij ons zouden doorverbinden of iets dergelijks, maar de vrouw vroeg ons naar ons kamernummer, voor hoeveel personen de reservering geplaatst moest worden en hoelaat. Ze zou ons terugbellen wanneer de reservering rond was en met die boodschap hing ze op. Binnen tien minuten ging de telefoon en vertelde ze dat we hadden gereserveerd. Ze voegde er nog wel even aan toe dat er in Scarlett een dresscode geld, en dat we niet met een korte broek en/of slippers naar binnen mogen. Gelukkig waren we daar al helemaal op voorbereid, en stapten we een uurtje later helemaal opgedirkt de skytrain in. Daar stonden we dan als twee grote westerlingen. De ene in een lange broek, overhemd, stropdas en rode nikies, en de ander in een fel blauw jurkje.
Binnen een half uurtje stopte de sky train bij onze bestemming en stapte we uit. Gelukkig zagen we het gebouw waar we moesten zijn, al snel boven alle andere gebouwen uit torenen. Toen we er binnen stapte werden de deuren door twee glimlachende dames geopend. De hal was groot en door de grote kroonluchters het zag er al gelijk luxe uit, prachtig. We keken misschien wat verdwaasd om ons heen, want er kwam gelijk een man, gekleed in een zwarte smoking, naar ons toe. Hij wees ons naar de liften en binnen een mum van tijd stonden we op de zevenendertigste verdieping. We werden naar onze tafel begeleid en we zagen gelijk dat we echt de perfecte plek hadden uitgekozen. We keken zo naar buiten over de skyline van Bangkok, die zo in het donker waarschijnlijk nog mooier is dan overdag. We hadden echt het gevoel dat we gewoon de beste plekken in het restaurant hadden gekregen, en dat was wel gaaf. Het restaurant zelf zag er ook mooi uit. Een hippe tent die zowel modern als gezellig zou kunnen worden omschreven.
Vooraf namen we een plankje met kaas, vleeswaren en brood. De serveerster vroeg na deze bestelling of we nog wel een hoofdgerecht wilden nemen. In de eerste instantie dacht ik, waarom zouden we dat nou niet willen? Dus bestelden we beide ook een hoofdgerecht. Maar toen het voorgerecht eraan kwam, begrepen we waarom de serveerster de vraag had gesteld. Dit moet gewoon een vier persoons voorgerecht zijn geweest, het was enorm. Een mand vol met verschillende soorten hompen brood, drie soorten vleeswaren, olijven, nootjes en drie Franse kaasjes, die we eerder zelf bij de kaasbar hadden mogen uitzoeken. Dat was nog lastig geweest want er lagen zeker zo'n dertig soorten Franse kazen waaruit we konden kiezen. We kozen een brie met truffel, een harde kaas en een kaas vol schimmel. Het smaakte allemaal geweldig en genoten met volle teugen.
We zaten al aardig vol toen de hoofdgerechten nog moesten komen, maar ook deze waren zeer de moeite waard. Justin had een rib besteld, hij kreeg één ribje met daaraan een enorm stuk zacht vlees. En ik had tonijntartaar met wat brood, frietjes en salade. Een dessert kon er helaas echt niet meer bij, en we liepen met overvolle magen terug naar de skytrain. Het was een dag om nooit te vergeten.