Dag 33 Khon Kaen - Dag 35 Nakhon Ratchasima

Dag 33 Khon Kaen

De trein vanuit Udon Thani naar onze volgende bestemming Khon Kaen, ging pas rond 12 uur. Dus we hadden nog genoeg tijd om rustig onze spullen te pakken. Want hoewel Justin zijn spullen altijd netjes opbergt, maak ik er een feestje van en versier de vloer met mijn kleding.
We kwamen halverwege de middag aan in Khon Kaen en stapte flink door om bij ons hotel te komen. Dit hotel was het oudste hotel van Khon Kaen. Ondanks het enorm achterstallige onderhoud, was er wel te zien dat dit hotel ooit gloriedagen had gekent. De hele gang was van hout, en bovenaan de trap stonden grote houten beelden in de vorm van tijgers. Het hoge plafond in de kamer was geweldig, het maakte het ons helaas wel onmogelijk om er een klamboe op te hangen.

Het was al best laat in de middag, maar we besloten om met onze reisgidsen op zak toch maar op pad te gaan. We hebben behoorlijk doorgelopen omdat er bij enkele tempels openingstijden stonden en we deze misschien niet gingen halen. Het was best een leuke stad. We hebben in een korte tijd veel gezien, maar kwamen er al snel achter dat we geen extra nacht in deze stad door hoefden te brengen. Nadat we een hindoeïstische tempel hadden bezocht, liepen we door een park weer richting het hotel. Maar onderweg kwamen we een restaurant tegen, en het zag er interressant uit. Het was all you can eat! En zoals ik al wel eens eerder heb gezegd, daar houden wij wel van. Voor de prijs van 169 bath p.p. konden we onbeperkt van het buffet gebruik maken. Dat lieten wij ons geen twee keer zeggen, en we schoven aan. Het was een groot openlucht restaurant waar een hoop Thaise stelletjes aan het eten waren. Aan de zijkant stond een enorm buffet met daarop veel verse groenten en fruit soorten. Vervolgens stond er op een hoog vuurtje een enorme pan met kokend water, waar in je een netje met noodles kon laten zakken om deze te koken. Daarna nog een stuk buffet met hapjes uit de frituur en een man die bij een bakplaat vlees en paddenstoelen in bacon stond te bakken. En nog net voordat je verder kon naar de bak met ijs, stonden er enorme ongekoelde bakken met rauw vlees, rauwe vis en groenten. Die ongekoelde bakken vlees zagen er best spannend uit, maar we hadden onze grenzen al weken geleden verlegd dus maakte het ons niet uit. We schepten op en namen het mee naar onze tafel. Goed en wat nu dachten we. Er werd een stenen emmertje met hete kolen door een gat in de tafel getilt. Het was wel even uitkijken met de benen. Vervolgens werd er een bolvormige plaat op gezet die omringt was met een diepe geul. In die geul werd bouillon geschonken zodat we daar onze groenten en noodles in konden koken. En op de plaat ging het vlees. Al gaande weg leerden we hoe we het eten moesten bereiden. De glasnoodles bijvoorbeeld, moest je slechts onderdompelen, anders werd het een dikke kleurloze gelei. En de bol moesten we eerst invetten met witte blokken vet (we denken dat het een soort varkensvet was), voordat we het vlees erop konden bakken. Het smaakte ons allemaal prima en we hebben lekker veel gegeten. En zeker voor dat geld! Nog geen tien euro voor twee personen. Ik besef me nu dat bijna dit hele stuk tekst gaat over het buffet. Maar dit was dan ook wel het hoogte punt van deze stad. Op naar de volgende stad waar misschien wat meer te doen is.



Dag 34 Nakhon Ratchasima (Khorat)

De volgende stad die we aandeden was Nakhon Ratchasima, ook wel Khorat genoemd. Na een treinrit van een aantal uur en een tien minuten durende tuk tuk rit, kwamen we aan in ons hotel. We hebben onze rugzakken af gegooit en zijn direct door de stad gaan lopen, op zoek naar ontbijt. Aan het einde van de straat was een plein die helemaal versiert was ter ere van het Chinees nieuwjaar. En ook hier stonden allemaal stoeltjes en waren een aantal podia gemaakt. Het feest begon pas om 6 uur dus we hadden genoeg tijd om de stad te gaan ontdekken. We stippelden een route uit en begonnen met lopen.
We hebben een aantal van de standaard tempels kunnen bezichtigen, maar er waren ook wat bijzondere exemplaren bij. We bezochten een tempel op een klein eilandje te midden van een groot meer. We hadden in een boekje gelezen dat er enorme varanen om het meer en op het eiland zouden zitten. We liepen er eerst een rondje omheen en opeens zag Justin er één. Van kop tot staart was het beest ruim twee meter. Met z'n zwarte kraaloogjes zat hij ons vanaf de waterkant te begluren. Best even schrikken. Toen we naar de brug liepen om het eiland op te lopen, zagen we er nog meer. Al zonnebadend aan de kant van het meer. Heel gaaf om zulke enorme beesten in het wild te zien. We bezochten de tempel en liepen langs de varanen weer terug richting de stad, op zoek naar andere tempels.
Het was al wat later in de middag maar we wilden echt nog één tempel bezoeken, deze zou zich in een grot bevinden.
Toen we op het terrein aankwamen, leek het eerste grote complex dat we zagen in eerste instantie op een kermis attractie. Het bleek echter de meditatiehal van de tempel te zijn. De buitenmuren waren zo gemaakt, dat het bomen leken met allerlei dieren erin. Eigenlijk precies zoals het spookhuis er op de kermis uit zou zien. Omdat het al een beetje begon te schemeren gaf deze plaats een wat onheilspellend gevoel. Misschien kwam dit ook door de vele urnen met foto's van overleden mensen erop, die ons van alle kanten aankeken. Om de meditatiehal stonden grote bomen, wat ervoor zorgde dat het zonlicht haast niet naar binnen scheen. Dat maakte de sfeer er des te grimmiger op. We liepen toch verder en zagen de grot. Een natuurlijke grot was het niet, maar wel echt heel bijzonder gemaakt. Overal op de muren waren stukken steen geplakt. Grote druipstenen hingen aan het plafond. En aan het einde, op de stenen vloer, een altaar voor boeddha. De eigenaar woonde in zijn houten huis boven de grot. Hij moet hier echt heel lang mee bezig zijn geweest, heel bijzonder.

Het was al half 6 dus we liepen terug richting het plein om Chinees nieuwjaar te vieren. Het feest leek echter nog niet begonnen te zijn. Een groepje jongens vertelde ons dat zij om 8 uur een leeuwendans en drakendans zouden gaan uitvoeren. Dus we hebben in afwachting nog een rondje gelopen door het nabij gelegen shoppingcenter.
Om half 8 gingen hebben we een stoeltje kunnen bemachtigen en zoals beloofd begon om 8 uur de show. We hebben eerst naar een koor gekeken. Eerst zongen ze gezamelijk, en vervolgens allemaal een solo. In het Thais en met een hele horde aan achtergrond danseressen. Het was voor ons gevoel een beetje Frans Bauer achtige muziek, alleen dan een vals. Gelukkig duurde het niet al te lang en ging de show snel verder met de leeuwendansen. De prachtige pakken schitterde in het zonlicht en vooral het kleine leeuwtje was een attractie op zich. Een klein mannetje die in zijn eentje een enorme leeuwenkop omhoog moest houden, keek af en toe onder de kop door om te zien of hij het nog goed deed. Het was een geweldig gezicht. Na afloop van de act kwamen de leeuwen het publiek in, en kon je wat geld in de bekken stoppen. Vervolgens een tweede leeuwendans. Dit keer was het een leeuw die op het ritmische geluid van trommels over een pad met palen sprong. Het waren hele kleine platformpjes waar de leeuw op moest springen. En dat lijkt misschien niet zo moeilijk, maar met twee mensen in zo'n pak die dus beide tegelijkertijd dezelfde beweging moeten maken en waarvan de achterste alleen naar de kont van de voorste kan kijken, is het een stuk bijzonderder. Er volgde nog een act waarbij twee mannen kunstjes deden op een enorm hoge paal, en daarmee was het eerste gedeelte van de show afgelopen.
We hadden nog niet gegeten, dus liepen een rondje over de markt op zoek naar eten. Omdat we niks konden vinden, liepen we een stuk verder het plein over. Per toeval stuitte we op het tweede deel van de show, die dit keer niet bij het gewone podium plaats vond. In het tweede deel klommen grote groepen mensen bovenop elkaar om torens te maken. Vervolgens werd er bovenop een grote toren nog een toren gemaakt. Er werd in het Thais iets omgeroepen en opeens kwamen overal kinderen vandaan. Ze gingen in grote kringen om de toren staan. We denken dat ze aan het aftellen waren want plots, toen ze de nul hadden bereikt, werd er vanaf de toren geld gegooit. Handen vol met geld. En alle kinderen rennen en springen om er maar zoveel mogelijk van te kunnen pakken. Een enkeling had geluk en liep vanuit de menigte glunderend terug naar zijn/haar ouders. De andere liepen zonder buit en met een wat beteuterd gezicht terug.
We moesten echt eten dus liepen weer terug richting het grote plein en bestelden wat bij een kraampje. Gelukkig werd het in een schuimen bakje meegegeven want zodra we onze eerste hap wilden nemen, zagen we dat het laatste deel van de show op het punt stond om te beginnen. We liepen snel richting de menigte en konden nog net zien hoe twee enorm grote verlichte draken het plein op werden getilt. Tientallen mensen hielden de draken omhoog en renden in lange rijen over het plein. Het grote hoogtepunt kwam toen de twee draken in enorme torens van mensen werden gehesen. Hun grote verlichte koppen torende hoog boven de mensen uit. Naast de torens werd er een jongen in een leeuwen kostuum op een paal gezet en tussen de draken door heen en weer geslingerd. Hij moest de draken aanvallen. En zodra hij hiermee begon, begonnen de bekken van de draken te roken en binnen een paar seconden kwam er een enorme lading vuurwerk uit. Het knetterde alle kanten op. De mensen in de toren moesten hun gezichten afwenden om niet gewond te raken. En in ons schuimen bakje vol eten dwarrelde het as. Het was een waar spektakel.

Toen we terug naar het hotel liepen, zat de hele stoep vol kakkerlakken. Ik ben als de dood voor die beesten. Echt intens bang. Als ze zitten vind ik ze vies en eng. Maar als ze gaan rennen word ik gek. Dus toen er weer eens eentje als een gek mijn kant op kwam (ja echt ze vallen me aan), maakte ik een sprong en schopte Justin per ongeluk bijna het ziekenhuis in. Sorry sorry sorry! Ik moet me echt beter gaan beheersen. Bij het vorige oud en nieuw feestje (ik ben dat vergeten te vertellen), zaten we tussen de kakkerlakken te lunchen. Er liep er eentje over mijn voet dus ik slaakte een gil. En vervolgens liep ik weg maar wilde mijn rugzak mee grissen, zaten ze daar ook onder. Die Thaien moeten echt gedacht hebben wat een dom blondje.



Dag 35 Nakhon Ratchasima (Khorat)

We stonden op tijd op en liepen na een ontbijtje richting het busstation van Khorat. Gelukkig hoefden we niet het hele stuk te lopen (het was een behoorlijk stuk uit de stad), want terwijl we liepen stopte er een bus naast ons. De man vroeg waar we naartoe moesten en binnen een minuut zaten we heerlijk in de airco bus. We reden richting het plaatsje Phimai waar een tempel in de bouwstijl van de Ankor Wat te zien is. De Ankor Wat is een grote hindoeïstische tempel in Cambodja en is één van de grootste attracties van Azië. Wat betekend tempel, dus als we een tempel willen bezichtigen volgen we altijd de bordjes wat 'met de naam van de wat erachter'.
Het plaatsje Phimai is klein en de bus zette ons haast voor de deur van het tempelcomplex af. We betaalden 100 bath entree en stapten naar binnen. Voor ons zagen we een grote ruïne die inderdaad veel gelijkenissen vertoond met de Ankor Wat. Met een gids met informatie in de hand liepen we het lange pad af en gingen we de ruïne in. Op sommige plaatsen was het bouwwerk nog prima intact. En in veel van de stenen waren de uitgebeitelde versieringen nog goed te zien. Het was best een groot complex, we hebben er lang rond kunnen lopen. Ook de tuin eromheen was mooi. Het was niets meer dan een simpel grasveld met enorme bomen, maar voor Thaise begrippen zeer goed onderhouden. En vanaf elke plek hadden we een schitterend uitzicht op de hoge torens van de tempel. Het was echt de moeite waard.
Toen we het complex uit wilden lopen, stond er een vriendelijke Aziatische vrouw met haar gezin. Ze knoopte een gesprek met ons aan. En na wat beleefdheden uitgewisseld te hebben, vroeg ze ons op de man af of we met haar op de foto wilden. Nou geen probleem hoor. Dus daar stonden we dan, in het zicht van zo'n honderd schoolkinderen die stonden te wachten om de tempel te bezichtigen, te poseren voor de camera. De vrouw trok zelfs haar kinderen erbij en er werden meer foto's gemaakt. Daarna bedankte ze ons en we liepen verder. Nog een beetje overbluft eigenlijk, we voelden ons net BN'ers.
We moesten nog lunchen en zochten een klein restaurantje/guesthouse uit. Ik moest nog even gebruik maken van de toilet dus liep door naar achteren. En dan denk je misschien, waarom gaat ze het hier over hebben? Nou is het hier in Thailand altijd spannend wat je aan gaat treffen. Is het een hurktoilet of een toilet zoals wij die gewend zijn. Toilet papier buiten het toilet of erin (want als je binnen bent en het toiletpapier buiten...), en mag deze vervolgens in de toilet gedeponeerd worden of in het daarvoor bestemde prullenbakje. En dan hebben we het nog niet eens over de hygiëne gehad. Maar in dit geval bevond het toilet zich in een klein badkamertje. De badkamer van de eigenaren. Want de shampoo, tandpasta, tandenborstels en scheerapparaten lagen over de hele wastafel verspreid. En toen ik mijn emmer wilde vullen om door te spoelen, stond ik opeens onder de douche. Oeps verkeerde draaiknop. Dat blijft toch een grappig verschijnsel. Die uit nood geboren oplossingen die mensen hier heel normaal vinden.
Na het eten zijn we terug naar Khorat gegaan. We hebben de rest van de dag niks benoemenswaardigs meer gedaan.